Τα χρόνια της πανδημίας, αδιαμφισβήτητα, μας έφεραν αντιμέτωπους με εσωτερικές ανάγκες μας που δεν καλύπτονται, καθώς και με ανεπίλυτα τραύματά μας. Το άγχος, η ανασφάλεια κι ο φόβος της πανδημίας μπήκαν βίαια στα σπίτια, στις ψυχές μας. Τα παιδιά, που λειτουργούν διαισθητικά και μπορούν να αφουγκραστούν και τις πιο ανεπαίσθητες δονήσεις μας, έγιναν καθρέφτες της εσωτερικής μας χαοτικής συνθήκης.

Ωστόσο, η ζωή δεν είναι ένα ταξίδι αναψυχής, αλλά ένα ταξίδι περιπέτειας και θα ήταν σοφό να μας έβρισκε προετοιμασμένους όταν διαβαίνουμε τα δύσβατα μονοπάτια της.

Πόσο διαφορετικός θα ήταν άραγε ο κόσμος εάν από παιδιά καλλιεργούσαμε τη συναισθηματική μας νοημοσύνη;

Πόσο πιο εφοδιασμένοι θα ήμασταν απέναντι στη ζωή εάν γνωρίζαμε τον τρόπο του να παρατηρούμε και να αποδεχόμαστε τα συναισθήματα, τις σκέψεις και τα λιγότερο φωτεινά μας κομμάτια;

Πόσο διαφορετικοί ενήλικες θα ήμασταν αν από παιδιά μαθαίναμε να εστιάζουμε στο παρόν χωρίς να το κρίνουμε, αλλά παρατηρώντας το με διάθεση αποδοχής, συμπόνιας  και καλοσύνης;

Πόσο διαφορετικά θα λειτουργούσαμε αν από πολύ νωρίς μαθαίναμε να είμαστε σε σύνδεση με το σώμα και τις ανάγκες του;

Και πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή μας αν από παιδιά μαθαίναμε τον τρόπο να ρυθμίζουμε το νευρικό μας σύστημα με πολύ απλές τεχνικές;

Η πρακτική της ενσυνειδητότητας- ή αλλιώς του mindfulness– είναι μια θεραπευτική πρακτική διαλογισμού κι ένα εξαιρετικό εργαλείο εξάσκησης του νου με σπουδαία οφέλη τόσο για παιδιά όσο και για ενήλικες.

Τι είναι Ενσυνειδητότητα ή Μindfulness;

Ενσυνειδητότητα- ή αλλιώς Minfulness- ​​είναι η κατάσταση επίγνωσης της παρούσας στιγμής. Είναι το να βρίσκομαι εστιασμένος στο εδώ και τώρα μέσω της αναπνοής ή των πέντε μου αισθήσεων. Είναι η παρατήρηση των όσων συμβαίνουν στο τώρα χωρίς κριτική. Είναι η αποδοχή του παρόντος με αποστασιοποίηση και μη αντίδραση.