Η ανθρώπινη ύπαρξη είναι σαν ξενώνας.
Κάθε πρωί μια νέα άφιξη
Μια χαρά, μια θλίψη, μια κακία
Κάποια στιγμιαία επίγνωση έρχεται
Σαν απρόσμενος επισκέπτης
Καλωσόρισε και διασκέδασέ τους όλους!
Έστω κι αν είναι ένα πλήθος από λύπες,
που βίαια ρημάζουν το σπιτικό σου
και το αφήνουν από έπιπλα γυμνό.
Ακόμα κι έτσι, τίμα τον κάθε επισκέπτη.
Μπορεί αυτά που σαρώνει στο πέρασμα του
Να αφήνουν χώρο για κάτι νέο.
Τη μαύρη σκέψη, τη ντροπή, τη μοχθηρία
Προϋπάντησέ τες στο κατώφλι σου γελώντας,
και προσκάλεσέ τες μέσα.
Να’ σαι ευγνώμων για όποιον έρχεται,
Γιατί ο καθείς τους έχει σταλεί
ως οδηγός από ψηλά.
Τζελαλεντίν Ρουμί
