Το εσωτερικό παιδί είναι ένα κομμάτι το οποίο κουβαλάς από τα παιδικά σου χρόνια. Είναι ο υποσυνείδητος προγραμματισμός σου, που έγινε κυρίως μέχρι τα 7 σου χρόνια, αλλά και αργότερα, όταν το υποσυνείδητο ήταν ανοιχτό, δεκτικό χωρίς κανένα φίλτρο.
Αυτές τις μέρες το εσωτερικό σου παιδί πολύ πιθανόν να βγάζει στην επιφάνεια το τραύμα που δεν έχει επιλυθεί. Ίσως το βιώνεις σαν κατάθλιψη, σαν κρίσεις πανικού, σαν εμμονικές σκέψεις που βγάζουν στην επιφάνεια τον προγραμματισμό σου, μοτίβα που ένιωθες από παιδί και τα αναπαράγεις με αυτές τις σκέψεις. Ίσως πάλι να το νιώθεις σαν έντονη ανασφάλεια ή έντονο θυμό. Τα μαθήματα θαυμάτων λένε πως “δεν είσαι φοβισμένος γι΄ αυτό που πιστεύεις” κι αυτό προσωπικά το βίωσα πολλές φορές όσο δεν είχα κάνει τη δουλειά της θεραπείας του εσωτερικού μου παιδιού. Δεν νιώθεις, δηλαδή, τα συναισθήματα αυτά λόγω του τωρινού ερεθίσματος αλλά το ερέθισμα αυτό είναι η αιτία να ενεργοποιηθεί το μέσα σου τραύμα. Αυτά είναι καλά νέα γιατί συνειδητοποιώντας το, έχεις κάνει τη μισή δουλειά, αφού φέρνεις το υποσυνείδητο στο συνειδητό κι έτσι αυτό χάνει τη δύναμή του.
Η θεραπεία του εσωτερικού παιδιού ήταν για μένα μια πολύ επίπονη διαδικασία (βέβαια δεν το βιώνουμε όλοι το ίδιο, οπότε μην τρομάζεις) η οποία όμως μεταμόρφωσε κυριολεκτικά τη ζωή μου. Από τη στιγμή που θεράπευσα τις πληγές του εσωτερικού μου παιδιού τότε μόνο κατάφερα να βρω την αξία μου, την ασφάλειά μου, τον αυθεντικό μου εαυτό και την αυθεντική μου δύναμη. Η αυθεντική δύναμη δεν έχει να κάνει με το Εγώ, είναι μια δύναμη που πηγάζει από την αλήθεια μέσα σου, τον Ανώτερο Εαυτό σου. Γεννήθηκες με αυτή τη δύναμη και περιμένει απλά να την αξιοποιήσεις. Ξεκινώντας, λοιπόν, τη θεραπεία της μικρής μέσα μου συνειδητοποίησα το τραύμα που κουβαλούσε, την αμφιβολία και την ενοχή που είχε μέσα της, την αίσθηση του κινδύνου και της απειλής σαν μια μόνιμη κατάσταση στο μυαλό και στο σώμα της. Αυτό ήταν και το πονόσωμά μου, όπως το ονομάζει ο Έκχαρτ Τόλε, δηλαδή η ενεργειακή κατάσταση στην οποία είχα συνηθίζει να ζω από παιδί. Η αίσθηση της ενοχή, του κινδύνου και της τιμωρίας. Αυτό το μοτίβο έτεινε να αναπαράγει το Εγώ μου, δηλαδή το μυαλό μου. Έκρινα πάντα πολύ αυστηρά τις επιλογές μου και κουβαλούσα μόνιμα την αίσθηση ενός αόριστου κινδύνου! Η θεραπεία του παιδιού ξεκινάει όταν συγχωρέσεις όσους έλαβαν μέρος στο να νιώσεις όσα ένιωσες αλλά κυρίως όταν συγχωρέσεις τον εαυτό σου. Άλλωστε, τα περισσότερα από όσα πίστεψες δεν ήταν αλήθεια, ήταν λανθασμένα συμπεράσματα που έβγαλες σαν παιδί. Το ότι, δηλαδή, η μητέρα σου δεν σου αφιέρωσε όσο χρόνο και φροντίδα θα ήθελες, επειδή δούλευε πολλές ώρες ή είχε πολλές υποχρεώσεις, δε σημαίνει αυτόματα πως δε σε αγάπησε ή δεν άξιζες την αγάπη και την φροντίδα της. Είναι, ωστόσο, μια ψευδαίσθηση που πρέπει να επιλύσεις για να προχωρήσεις στη ζωή σου.
Μερικές ενδείξεις στο ότι χρειάζεται να κάνεις δουλειά με το παιδί μέσα σου είναι το ότι:
Συγκρίνεις τον εαυτό σου με τους άλλους ή τον κρίνεις πολύ αυστηρά
Θεωρείς ότι δεν αξίζεις, δεν είσαι αρκετά καλός/ή, αρκετά έξυπνος/η, αρκετά όμορφος/η
Αντιδράς σαν παιδί όταν κάποιος σε θυμώνει ή σε μειώνει
Κρατάς θυμό ή άλλα αρνητικά συναισθήματα για τους γονείς σου ή άλλα μέλη της οικογένειάς σου
Αρνείσαι να αντιμετωπίσεις τα συναισθήματα σου αλλά και την πραγματικότητα γύρω και μέσα σου
Ψάχνεις στις σχέσεις σου ένα γονιό για να σου δώσει την επιβεβαίωση και την φροντίδα που δεν πήρες
Εγκλωβίζεσαι σε λάθος σχέσεις και παίζεις το ρόλο του θύτη ή του θύματος
Προδίδεις τον εαυτό σου για να νιώσεις λίγη αγάπη ή επιβεβαίωση με τον όποιο τρόπο
Θεωρείς ότι φταίνε οι άλλοι για την πραγματικότητα που ζεις και είσαι μονίμως στη θέση του θύματος
Μερικοί τρόποι για να θεραπεύσεις το παιδί μέσα σου είναι οι εξής:
Γράψε γράμμα στον εαυτό σου. Αν μπορείς κάνε το με το αριστερό χέρι, αν είσαι δεξιόχειρας, γιατί έτσι επικοινωνείς καλύτερα με το υποσυνείδητο. Ζήτα του συγνώμη για όλες τις φορές που το άφησες μόνο, πες του όσα νιώθεις, όσα βίωσες σαν παιδί. Ζήτα του να σε συγχωρέσει και πες του όσα πιστεύεις για τον εαυτό σου τώρα πια σαν ενήλικας.
Γράψε γράμμα στους γονείς σου ή σε όποιον άλλον έπαιξε καθοριστικό ρόλο στα παιδικά σου χρόνια. Πες τους όσα ένιωσες, όσα θέλεις να μοιραστείς μαζί τους και δεν το έκανες ποτέ. Αυτό μπορείς να το κάνεις και ζωντανά, βάζοντας δύο καρέκλες την μια απέναντι στην άλλη. Στη μια κάθεσαι εσύ και στην άλλη το πρόσωπο με το οποίο θες να μιλήσεις. Φαντάζεσαι ότι είναι εκεί και ότι ακούει όσα θες να του πεις. Νιώσε ελεύθερα να φωνάξεις, να κλάψεις, να πάρεις ένα μαξιλάρι και να χτυπήσεις δυνατά το χέρι σου σε αυτό, να εκτονώσεις, δηλαδή, τα συναισθήματά σου!
Κάνε διαλογισμό ώστε να στείλεις αγάπη και φως στο παιδί μέσα σου. Σύντομα θα σου ανεβάσω έναν εδώ!
Κάνε Χο’οπονοπονο στο παιδί μέσα σου. Είναι μια τεχνική που βοηθάει πάρα πολύ στη συγχώρεση και μετουσίωση του τραύματος. Συγχώρεσε τον εαυτό σου για όσα δεν ήξερε αλλά και τους γονείς σου ή όποιον άλλο χρειάζεται να συγχωρέσεις. Συνειδητοποίησε πως έκαναν όλοι ότι καλύτερο μπορούσαν με βάση τον δικό τους προγραμματισμό.
Γράφε καθημερινά στο ημερολόγιό σου τις θετικές πεποιθήσεις που θες να περάσεις στο εσωτερικό σου παιδί. Πες του πόσο αξίζει, πως ήταν πάντα και είναι ασφαλές, πως είναι ελεύθερο, είναι αγαπητό από όλους και είναι πάντα στην αγάπη και στην προστασία του Θεού.
Ζήτα βοήθεια, από τους αγγέλους σου και κυρίως από τον Αρχάγγελο Μιχαήλ, τον Αρχάγγελο που κάνει τις ενεργειακές αποκοπές από το παρελθόν. Ζήτα του να κόψει και να απελευθερώσει οτιδήποτε σε κάνει να νιώθεις πόνο, φόβο, θυμό, ενοχή. Δες τον Αρχάγγελο με το σπαθί του να κόβει ενεργειακούς λώρους με πρόσωπα και καταστάσεις. Στη συνέχεια δες τον εαυτό σου στο μπλε φως της Αρχαγγελικής του ακτίνας. Νιώσε την ασφάλεια και την κάθαρση που σου παρέχει. Έχε εμπιστοσύνη στη θεραπεία που λαμβάνει χώρο. Αν το ζητήσεις με την καρδιά σου τότε συμβαίνει!
