Μήπως φοβάσαι τις αρνητικές σου σκέψεις ή τα αρνητικά σου συναισθήματα;

Δεν είσαι μόνος σου. Είναι αρκετά συχνό φαινόμενο οι άνθρωποι να φοβόμαστε όταν χάνουμε τον έλεγχο του μυαλού και των συναισθημάτων μας. Μας προκαλεί αμηχανία, όταν συχνά αγχωνόμαστε, φοβόμαστε ή κουβαλάμε ψυχική και σωματική κούραση χωρίς καν να συνειδητοποιούμε από πού προήλθε αυτή η δυσάρεστη κατάσταση. Άλλες φορές παγιδευόμαστε σε μοτίβα σκέψεων που επαναλαμβάνουν ξανά και ξανά κινδύνους και φοβίες που δεν είναι παρά ψευδαισθήσεις του μυαλού. Γιατί πόσες φορές έχεις πιάσει τον εαυτό σου να δημιουργεί σενάρια στο μυαλό του που δεν έχουν συμβεί ποτέ; Σχεδόν καθημερινά, σωστά; Σε αυτό το άρθρο θα σου εξηγήσω πώς λειτουργεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος, πώς μπορείς να πάρεις τη δύναμή σου πίσω και να απαλλαγείς από τις αρνητικές σου σκέψεις.

Πάρε, λοιπόν, μια μεγάλη ανάσα κι έλα να το ξεδιαλύνουμε.

Έχοντας περάσει στο παρελθόν μεγάλες δυσκολίες με το αρνητικό μου μυαλό, το οποίο είχε την τάση να παγιδεύεται σε σκέψεις εμμονικές και παράλογες, αποφάσισα να ψάξω πως λειτουργεί όλο αυτό και πως ο συνειδητός και υποσυνείδητος νους μου δημιουργούσαν την πραγματικότητά μου. Κατέληξα σε κάποιες αλήθειες και κάποια συμπεράσματα που κρατάω πάντα στο μυαλό μου και με βοηθούν να παίρνω πίσω τη δύναμή μου.  

Αρχικά, είναι σημαντικό να καταλάβεις πως ΔΕΝ είσαι το μυαλό. 

Είναι τόσο απλό αλλά δυστυχώς ποτέ δεν το διδαχτήκαμε από κανένα. Βλέπεις το εκπαιδευτικό σύστημα και γενικά η κοινωνία σε μεγαλώνει για να είσαι λογικός, να ακούς πάντα το μυαλό σου και κάπως έτσι ξεχνάμε πως είμαστε όντα διαισθητικά και πως η δύναμη της καρδιάς μας είναι πολύ ισχυρότερη από αυτήν του εγκεφάλου. Πρόσφατες μελέτες του Ινστιτούτου HeartMath στην Καλιφόρνια, έδειξαν πως η καρδιά ως όργανο στέλνει περισσότερες πληροφορίες στον εγκέφαλο και στο σώμα απ’ ότι το αντίστροφο, δηλαδή ο εγκέφαλος στην καρδιά. Αυτό γίνεται  μέσα από τουλάχιστον τέσσερα διαφορετικά μονοπάτια, δηλαδή, μέσω του αυτόνομου νευρικού συστήματος, μέσω του σφυγμικού κύματος, μέσω βιοχημικών μηνυμάτων και μέσω του ηλεκτρομαγνητικού της πεδίου που δημιουργείται από την ίδια την καρδιά. Μετά από 25 χρόνια μελέτης το Ινστιτούτο HeartMath μας αποκαλύπτει πως η καρδιά έχει δική της νοημοσύνη και δεν είναι απλά ένα ακόμη ζωτικό όργανο στο σώμα μας. Διαθέτει νοημοσύνη, η οποία μπορεί να λειτουργήσει θετικά προς την υγεία μας αλλά και στο να έχουμε μια πιο ποιοτική ζωή. 

Η αυτοαγάπη είναι ένα από τα σημαντικότερα μαθήματα που έχουμε να λάβουμε στο μονοπάτι εξέλιξής μας. Η περίοδος αυτή της πανδημίας ήταν και είναι μια περίοδος που μας έδειξε πόσο στ’ αλήθεια αγαπάμε τον εαυτό μας. Πόσο πρόθυμοι είμαστε να τον ακούσουμε, να τον φροντίσουμε, να του δείξουμε συμπόνια και συγχώρεση. Πολλοί θεωρούν την αγάπη για τον εαυτό τους ως μια πράξη εγωιστική κι αυτό είναι τεράστιο λάθος. Η αγάπη για τον συνάνθρωπο ξεκινάει από την αγάπη για τον εαυτό μου.  Ό,τι έχω μέσα μου γίνεται η πραγματικότητά μου και σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να συγχωρήσω ή να αγαπήσω τον άλλον αν δεν έχω συγχωρέσει κι αγαπήσει πραγματικά τον εαυτό μου. 

Πώς, όμως, ξέρω αν αγαπώ πραγματικά τον εαυτό μου; 

Τα παρακάτω σημάδια έλλειψης αυτοαγάπης θα σε βοηθήσουν να το διακρίνεις:

Κρίνεις αυστηρά τον εαυτό σου για τα λάθη του που συνήθως ανήκουν στο παρελθόν

Σαμποτάρεις τη χαρά σου και την προσωπική σου ευτυχία

Κρατάς γύρω σου ανθρώπους και σχέσεις που είναι τοξικές και βλάπτουν την υγεία σου

Δεν τρέφεσαι σωστά και κρατάς συνήθειες βλαβερές για την υγεία σου

Αναβάλλεις τους στόχους που έχεις βάλει γιατί πιστεύεις πως δεν είσαι αρκετά καλός/η, έτοιμος/η ή οτιδήποτε άλλο θεωρείς αλήθεια για τον εαυτό σου

Συγκρίνεις τη ζωή σου ή εσένα τον ίδιο με άλλους γνωστούς ή άγνωστους ανθρώπους

Κρατάς αρνητικές πεποιθήσεις, συνήθως από την παιδική σου ηλικία, που σου λένε πως δεν είσαι αρκετά όμορφος/η, καλός/η, έξυπνος/η, ταλαντούχος/α. Οι αρνητικές αυτές πεποιθήσεις σε περιορίζουν σε μια ζωή μέσα στην οποία νιώθεις εγκλωβισμένος/η

Ο διαλογισμός αυτός έχει σχεδιαστεί με στόχο τη βιωματική επικοινωνία με το εσωτερικό σου παιδί. Εσωτερικό παιδί είναι το ασυνείδητό σου. Όλες οι εικόνες, τα βιώματα, οι πεποιθήσεις, οι μνήμες, οι κυτταρικές μνήμες και τα τραύματα που έζησες στην παιδική σου ηλικία. Καθώς θα χαλαρώνεις βαθιά η σύνδεσή σου με το παιδί θα οδηγήσει στη θεραπεία σου.

Το εσωτερικό παιδί είναι ένα κομμάτι το οποίο κουβαλάς από τα παιδικά σου χρόνια. Είναι ο υποσυνείδητος προγραμματισμός σου, που έγινε κυρίως μέχρι τα 7 σου χρόνια, αλλά και αργότερα, όταν το υποσυνείδητο ήταν ανοιχτό, δεκτικό χωρίς κανένα φίλτρο. 

Αυτές τις μέρες το εσωτερικό σου παιδί πολύ πιθανόν να βγάζει στην επιφάνεια το τραύμα που δεν έχει επιλυθεί. Ίσως το βιώνεις σαν κατάθλιψη, σαν κρίσεις πανικού, σαν εμμονικές σκέψεις που βγάζουν στην επιφάνεια τον προγραμματισμό σου, μοτίβα που ένιωθες από παιδί και τα αναπαράγεις με αυτές τις σκέψεις. Ίσως πάλι να το νιώθεις σαν έντονη ανασφάλεια ή έντονο θυμό. Τα μαθήματα θαυμάτων λένε πως “δεν είσαι φοβισμένος γι΄ αυτό που πιστεύεις” κι αυτό προσωπικά το βίωσα πολλές φορές όσο δεν είχα κάνει τη δουλειά της θεραπείας του εσωτερικού μου παιδιού. Δεν νιώθεις, δηλαδή, τα συναισθήματα αυτά λόγω του τωρινού ερεθίσματος αλλά το ερέθισμα αυτό είναι η αιτία να ενεργοποιηθεί το μέσα σου τραύμα. Αυτά είναι καλά νέα γιατί συνειδητοποιώντας το, έχεις κάνει τη μισή δουλειά, αφού φέρνεις το υποσυνείδητο στο συνειδητό κι έτσι αυτό χάνει τη δύναμή του.

Η θεραπεία του εσωτερικού παιδιού ήταν για μένα μια πολύ επίπονη διαδικασία (βέβαια δεν το βιώνουμε όλοι το ίδιο, οπότε μην τρομάζεις) η οποία όμως μεταμόρφωσε κυριολεκτικά τη ζωή μου. Από τη στιγμή που θεράπευσα τις πληγές του εσωτερικού μου παιδιού τότε μόνο κατάφερα να βρω την αξία μου, την ασφάλειά μου, τον αυθεντικό μου εαυτό και την αυθεντική μου δύναμη. Η αυθεντική δύναμη δεν έχει να κάνει με το Εγώ, είναι μια δύναμη που πηγάζει από την αλήθεια μέσα σου, τον Ανώτερο Εαυτό σου. Γεννήθηκες με αυτή τη δύναμη και περιμένει απλά να την αξιοποιήσεις. Ξεκινώντας, λοιπόν, τη θεραπεία της μικρής μέσα μου συνειδητοποίησα το τραύμα που κουβαλούσε, την αμφιβολία και την ενοχή που είχε μέσα της, την αίσθηση του κινδύνου και της απειλής σαν μια μόνιμη κατάσταση στο μυαλό και στο σώμα της.  Αυτό ήταν και το πονόσωμά μου, όπως το ονομάζει ο Έκχαρτ Τόλε, δηλαδή η ενεργειακή κατάσταση στην οποία είχα συνηθίζει να ζω από παιδί. Η αίσθηση της ενοχή, του κινδύνου και της τιμωρίας. Αυτό το μοτίβο έτεινε να αναπαράγει το Εγώ μου, δηλαδή το μυαλό μου. Έκρινα πάντα πολύ αυστηρά τις επιλογές μου και κουβαλούσα μόνιμα την αίσθηση ενός αόριστου κινδύνου! Η θεραπεία του παιδιού ξεκινάει όταν συγχωρέσεις όσους έλαβαν μέρος στο να νιώσεις όσα ένιωσες αλλά κυρίως όταν συγχωρέσεις τον εαυτό σου. Άλλωστε, τα περισσότερα από όσα πίστεψες δεν ήταν αλήθεια, ήταν λανθασμένα συμπεράσματα που έβγαλες σαν παιδί. Το ότι, δηλαδή, η μητέρα σου δεν σου αφιέρωσε όσο χρόνο και φροντίδα θα ήθελες, επειδή δούλευε πολλές ώρες ή είχε πολλές υποχρεώσεις, δε σημαίνει αυτόματα πως δε σε αγάπησε ή δεν άξιζες την αγάπη και την φροντίδα της. Είναι, ωστόσο, μια ψευδαίσθηση που πρέπει να επιλύσεις για να προχωρήσεις στη ζωή σου.

Μερικές ενδείξεις στο ότι χρειάζεται να κάνεις δουλειά με το παιδί μέσα σου είναι το ότι:

Συγκρίνεις τον εαυτό σου με τους άλλους ή τον κρίνεις πολύ αυστηρά

Θεωρείς ότι δεν αξίζεις, δεν είσαι αρκετά καλός/ή, αρκετά έξυπνος/η, αρκετά όμορφος/η